Overboeking, uitlaatgassen en oplichterij

Dag 1

Jeeeeeeeh, vandaag was het dan zover!! Onze reis naar Thailand was aangebroken!!

We werden thuis door John (pa Michael) en Sandra (vriendin van Michael zn pa) opgehaald en naar schiphol gebracht. Hier hebben we gezellig nog wat gegeten en rondgelopen met zn allen.
Nadat we vast ingecheckt hadden, kwamen we erachter dat er op Natas dr ticket bij stoelnummer 'gate' stond. Aangezien we van te voren stoelen gereserveerd hadden, en in de gate moeten zitten op zich al wat vreemd is, besloten we te checken hoe dit zat.
De vlucht bleek overboekt te zijn.. Hierdoor was Natas dr stoel dubbel geboekt en kon de automaat geen stoel toewijzen. Het advies van het grondpersoneel luidde; "geen zorgen om maken en je straks gewoon even melden bij de gate". Zo gezegd, zo gedaan en dus stonden we zodra dit mogelijk was bij de balie bij de gate. Hier kregen we te horen dat ze een oplossing zouden zoeken en dat we onze tickets even moesten inleveren. Zodra ze een oplossing gevonden hadden zouden onze namen omgeroepen worden.
Terwijl we zaten te wachten zagen we alleen steeds meer mensen zich melden bij de balie. Deze mensen gingen net als wij zitten wachten, en bleven dit ook doen nadat was omgeroepen dat iedereen door mocht lopen voor de veiligheidschecks.
Naarmate het langer duurde, begonnen we ons stiekem toch al wel een beetje zorgen te maken.. Wat irritant als we niet naast elkaar zouden kunnen zitten, of erger nog; wat als Natas niet meer mee zou kunnen met de vlucht!!
We waren dan ook superblij toen we hoorden dat Natas niet alleen mee kon met de vlucht, maar dat we ook nog naast elkaar konden zitten! Toch wel fijn bij een vlucht van ruim 10 uur!!

Rond half 10 's ochtends (Thaise tijd) kwamen we aan op Bangkok. Natas had van te voren de verschillende mogelijkheden om van het vliegveld naar het hotel te komen globaal opgezocht. De precieze details stonden alleen nog open, en dus bespraken we onze opties.
We besloten dat we het wel leuk vonden om vast een kijkje te nemen in het Thaise openbaar vervoer en gingen dus met de trein. Na de trein moesten we overstappen op een bus of een taxi om bij het hotel te komen..
Toen we uit de trein gestapt waren, zei Michael alleen; "joh, zo ver ziet het er niet uit op de kaart, zullen we gewoon gaan lopen." Natas vertelde hierop van te voren op internet gelezen te hebben dat veel kaartjes van Bangkok niet kloppen geografisch gezien. Daarom zou het niet aan te raden zijn om te gaan lopen.. Na het hier even over gehad te hebben, besloten we het er toch op te wagen.. We hadden wel zin in een wandeling na zolang in het vliegtuig gezeten te hebben en hadden nog een groot deel van de dag over aangezien het pas een uur of 11/ half 12 was.
Hier kwam alleen onze eerste uitdaging om de hoek kijken; bepalen welke kant je op moet lopen als er nergens straatnamen te ontdekken zijn..
We zullen er waarschijnlijk erg verloren uitgezien hebben toen we zo stonden te stoeien met onze (achteraf gezien de verkeerde en onduidelijkste) kaart.. (Duidelijk 'new arrivals'!!)

We werden aangesproken door een Thaise kerel die ons vroeg waar we heen wilden en waar we vandaan kwamen. Hij vertelde ons dat lopen naar onze bestemming te ver was en dat we het beste een taxi, tuk tuk of bus konden nemen. Hij vertelde ons ook welke bus we moesten nemen en waar die zou vertrekken.. Onderdeel van het verhaal was dat hij wel een tuk tuk voor ons aan wilde houden die ons naar een toeristen informatie centrum kon brengen waarvandaan een bus zou vertrekken. Zodra het woord tuk tuk gevallen was, wisten we wel dat dit een bekende oplichtings-truc in Thailand is. Zo'n tuk tuk brengt je wel naar je bestemming, maar stopt eerst nog bij een aantal bedrijfjes van familie-leden waar je wordt geacht minimaal 10 minuten binnen te blijven/ wat te kopen.
We moesten alleen toch nog kaartjes voor de nachttrein naar Chiang Mai halen (was Natas vergeten te boeken in nederland). Daarnaast vonden we het idee om in ieder geval een keer in zo'n tuk tuk gezeten te hebben wel leuk. Ook stond het idee van makkelijk op de bus kunnen stappen ons wel aan. We besloten dus om op het aanbod in te gaan..
Hadden we dat maar niet gedaan!! We werden wel netjes bij het toeristen informatie centrum afgezet (na flink uitlaatgassen geïnhaleerd te hebben). Hier hebben we uiteindelijk veel te dure kaartjes gekocht voor een busje naar Ayuthaya en de trein van Ayuthaya naar Sukhothai omdat de nachttrein volgeboekt zat volgens madame.
Het opgelicht zijn vonden we alleen nog niet eens het grootste drama!! Het grootste drama bleek het vinden van de bushalte te zijn!!
We hebben geloof ik wel een half uur rondjes gelopen om de bushalte te vinden, wat uiteindelijk nooit gelukt is. We besloten dus met de trein 1 station door te reizen naar het station waar we eerder geëindigd waren omdat we daar wel een bushalte gezien hadden.
Hier aangekomen hoorden we dat we bus 59 moesten hebben. Wij dus wachten op de bus.. En wachten.. En wachten.. En wachten.. Je wilt niet weten hoeveel uitlaatgassen wij ondertussen hebben geïnhaleerd!! Gelijk 10 jaar van ons leven af!! ;)
Uiteindelijk hebben we de meeste busnummers die langskwamen minimaal 3 keer voorbij zien komen, maar niet het busnummer wat wij moesten hebben!!
Daarom besloten we maar van plan te wijzigen en een taxi te nemen. Natas had op internet gelezen dat je als je een taxi neemt, moet zeggen dat je alleen via de meter wilt reizen omdat je anders opgelicht wordt. Het gevolg hiervan; iedere taxi die we aanhielden, racete weg zodra we het woord 'meter' noemden.. Zal wel aan het toeristenseizoen liggen ofzo..

Uiteindelijk stopte er een tuk tuk voor onze neus.. We waren het ondertussen flink zat en wilden gewoon naar ons hotel dus besloten we het erop te wagen. We benoemden alleen wel heeeeel duidelijk dat we alleen naar Khao San Road wilden en nergens onderweg wensten te stoppen!! Binnen 100 meter werd duidelijk dat onze tuk tuk chauffeur het hier niet mee eens was, want we werden er dus gewoon uitgegooid!!
Vlak naast ons stonden een stel Fransen die ook uit hun tuk tuk gegooid waren. Zij bemachtigden uiteindelijk een taxi, en dankzij ons voorstel om samen te reizen hadden we uiteindelijk toch nog een vrij makkelijke en goedkope manier van reizen gevonden..

Eenmaal op Khao San Road aangekomen, bleek de beproeving van onze eerste dag alleen nog niet voorbij.. We moesten nu ons hotel nog vinden!! (Wederom weinig tot geen straatnamen, om van nummering nog maar te zwijgen. Achteraf gezien was dit er wel, alleen heeeeeel goed verstopt!!)
Uiteindelijk hebben we hier ook nog een half uur rondgelopen. Je kan je voorstellen hoe blij we waren toen we uiteindelijk na ruim 6 uur lang reizen vanaf het vliegveld bij ons hotel aankwamen!!

We waren ondertussen al ruim 24 uur bezig en hadden allebei ook weinig geslapen in het vliegtuig.. We besloten daarom dus ook om vroeg naar bed te gaan om wat bij te kunnen slapen..